«Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ». Μέ αὐτή τήν ἐπευφημία ὑποδέχεται σήμερα τόν Χριστό πού εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ καθισμένο ἐπί πώλου ὄνου.
Τόν ὑποδέχονται στρώνοντας τά ἐνδύματά τους καί κρατώντας κλαδιά ἀπό φοίνικες, τό σύμβολο τῆς νίκης. Τόν ὑποδέχονται ὡς ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ. Ὅμως αὐτές οἱ ἐκδηλώσεις εἶναι ἐπιφανειακές καί προέρχονται ἀπό τό θαῦμα τῆς ἀνάστασης τοῦ Λαζάρου, ὅπως τονίζει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Γι’ αὐτό καί σύντομα στίς ἐπόμενες μέρες τό θαῦμα θά ξεχαστεῖ, οἱ ζητωκραυγές θά κοπάσουν καί τό «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος» θά γίνει «ἄρον, ἄρον σταύρωσον αὐτόν». Καί δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού οἱ Ἐβραῖοι βλέποντας ἕνα θαῦμα τοῦ Χριστοῦ, Τόν ὀνομάζουν Βασιλέα, ὅταν ὅμως Τόν δοῦν παραδομένο στόν Πιλάτο καί ἀνίσχυρο νά ἀνταποκριθεῖ στίς προσδοκίες τους, θά ζητήσουν τήν καταδίκη Του.
Ὑποδεχόμαστε σήμερα τόν Ἰησοῦ, τόν θριαμβευτή τοῦ θανάτου κρατώντας κι ἐμεῖς βάια φοινίκων, ὄχι γιατί ἔρχεται νά ἀναλάβει κοσμική ἐξουσία καί δόξα, ἀλλά νά παραδοθεῖ στούς σταυρωτές Του καί νά θυσιαστεῖ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Τόν ὑποδεχόμαστε γνωρίζοντας καλά ὅτι εἶναι ὁ Βασιλέας τῆς ζωῆς καί ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἀναστάς Κύριος καί Θεός μας.
Ἔχουμε στά χείλη μας τό «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», γιατί ζοῦμε μέ τήν βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεως καί ἐπειδή πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ πού μας ἀπάλλαξε ἀπό τήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί τήν τυραννία τοῦ διαβόλου.
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου καί ἡ δική Του Ἀνάσταση ὁρίζουν τήν ἑβδομάδα τοῦ Πάθους Του. Τόν προσκυνοῦμε σήμερα σάν νικητή καί μέχρι τό Μέγα Σάββατο εὐλαβικά κλείνουμε τό γόνυ τῆς ψυχῆς μας στο μεγαλείο τῆς Ἄκρας Ταπεινώσεως Του καί τῆς ἀγάπης Του πρός τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί τήν Μεγάλη Πέμπτη μπροστά στόν Ἐσταυρωμένο θά ψάλουμε: «Προσκυνοῦμεν σου τά Πάθη, Χριστέ, δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξον σου Ἀνάστασιν». Τό σύνθημα καί ἡ ἰαχή τῆς σημερινής μέρας, ἀδελφοί μου, εἶναι τό «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Μέ τόν τρόπο αὐτό πρέπει νά ὑποδεχόμαστε τόν Χριστό στή ζωή μας, κάθε μέρα πού ξημερώνει, γιατί πράγματι εἶναι ὁ Ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ στή γῆ, ὁ μόνος πού μπορεῖ νά δώσει νόημα, ἐλπίδα καί χαρά στή ζωή μας. Εἶναι Ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει ἀπό τά γήινα καί τά ἐφήμερα στά ἐπουράνια καί τά αἰώνια.
Ὁ μεγαλύτερος πειρασμός στήν ζωή μας, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό, ἡ ἀποδυνάμωση τῆς πίστης μας. Ὅταν συμβεῖ αὐτό, δυστυχῶς τότε δέν διαφέρουμε ἀπό τόν ὀργισμένο ὄχλο πού φώναζε τό «ἄρον, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν». Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε μπροστά μας τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τήν βεβαιότητα τῆς νίκης Του ἐπάνω στόν θάνατο καί σέ κάθε δύναμη πού ἀντιστέκεται στό Θεό.
Ἄς κρατήσουμε λοιπόν ἄσβεστη τήν σημερινή χαρά καί ἄς ὑποδεχθοῦμε τόν Χριστό ἀληθινά σάν Βασιλέα καί Θεό πού μέ τό Πάθος, τό Σταυρό καί τήν Ἀνάστάση Του νίκησε τό διάβολο καί τόν θάνατο καί μᾶς χάρισε τή Ζωή καί τήν προσωπική μας ἀνάσταση. Ἀμήν.
