Τελευταία Κυριακή τῆς Σαρακοστῆς ἡ σημερινή, ἀδελφοί μου, καί ἡ Εὐαγγελική περικοπή μας βάζει στό πνεῦμα τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου μας. Ἀνεβαίνει ὁ Ἰησοῦς μέ τούς μαθητές Του στά Ἱεροσόλυμα καί τούς προετοιμάζει γιά ὅσα θά συμβοῦν τίς ἐπόμενες ἡμέρες καί ὥρες, γιά τήν σύλληψη Του, γιά τήν καταδίκη Του, γιά τόν σταυρικό Του θάνατο μά καί γιά τήν Ἀνάστασή Του.
Τούς τά λέει ὅλα αυτά γιά νά μήν δειλιάσουν, ὅταν συμβοῦν, μά νά ἔχουν πίστη καί νά κατανοήσουν τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δίνει τόν ἑαυτό Του θυσία γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Οἱ μαθητές φαίνεται ὅτι δέν καταλαβαίνουν τό μέγεθος τῶν γεγονότων καί μένουν στό ὅτι ὁ Μεσσίας πρόκειται νά σώσει τόν Ἰσραηλιτικό λαό ἀπό τήν δουλεία τῶν Ρωμαίων.
Ὁ Ἰωάννης καί ὁ Ἰάκωβος ζητοῦν ἀπό τόν Διδάσκαλο, ὅταν ἔλθει μέ ὅλη τή δόξα Του, νά καθίσουν στά δεξιά καί στά ἀριστερά Του. Ἐκεῖνος τούς ἀπαντᾶ «Δέν ξέρετε τί ζητᾶτε» καί τούς ρωτᾶ «»μπορεῖτε νά πίετε τό ποτήριο που πίνω καί νά βαπτισθεῖτε τό βάπτισμα πού ἐγώ βαπτίζομαι;», ἐννοῶντας τή θυσία καί τόν θάνατό Του. Θέλει να δείξει σέ ὅλους μας ὅτι τό κίνητρο γιά κάθε θυσία στή ζωή μας δέν πρέπει νά εἶναι μιά σχέση δοσοληψίας ἀνάμεσά μας καί στόν Θεόν, ἀλλά νά προέρχεται ἀπό τήν ἀγάπη μας γιά Ἐκεῖνον. Θέλει νά μᾶς δείξει ὅτι ὅταν ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀγάπη Θεοῦ, προσφέρει καί προσφέρεται χωρίς ἀνταλλάγματα καί ὑπολογισμούς.
Καί συνεχίζει τονίζοντας τήν διαφορά τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας: «Γνωρίζετε καλά, τούς λέει, ὅτι ἐκεῖνοι πού νομίζουν ὅτι ἐξουσιάζουν τά ἔθνη, τά κατακτοῦν καί οἱ άρχοντες τά κατακυριεύουν. Νά μή συμβαίνει τό ἴδιο καί μέ σᾶς, ἀλλά ὅποιος ἀπό ἐσᾶς θέλει νά γίνει μεγάλος, ἄς διακονεῖ τούς πάντες καί ὅποιος θέλει νά εἶναι πρῶτος, ἄς εἶναι ὁ δοῦλος τῶν πάντων. Γιατί καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἦλθε στή γῆ γιά νά τόν ὑπηρετοῦν, ἀλλά γιά νά διακονήσει τούς ἀνθρώπους καί νά δώσει τή ζωή Του λύτρον ἀντί πολλῶν». Τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου μας ἔχουν μεγάλη σημασία και διαχρονική.
Μέσα στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ἡ ἔννοια τοῦ πρώτου καί τῆς ὑπεροχῆς εἶναι ταυτισμένες μέ τήν ἐξουσία καί τήν καταπίεση τῶν ἀνθρώπων, μέ τόν ἐγωισμό, μέ τήν ἐπιβολή ἀκόμη καί παράλογων πραγμάτων.
Τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ ὅμως καί ἡ ἐντολή Του βρίσκονται σέ ἀντίθετη κατεύθυνση. Γιά τόν Θεό τό μεγαλεῖο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ προσφορά, ἡ θυσία, ὁ Σταυρός, τόν ὁποῖο ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση. Τό νά κάνεις ἐπίδειξη δυνάμεως εἶναι εὔκολο καί νά τήν κάνεις σέ βάρος τῶν ἄλλων. Τό νά διαθέτεις ὅμως τίς δυνάμεις σου γιά τήν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον, τό νά ἀρνηθεῖς τήν ὑπεροχή σου καί νά προσφέρεις ἀκόμα καί τήν ζωή σου γιά τό συμφέρον τῶν ἄλλων θέλει ἀγῶνα, θέλει τεράστια δύναμη ἀγάπης καί πάνω ἀπ’ ὅλα πολλή ταπείνωση.
Αὐτή τήν ἀγάπη, αὐτή τήν προσφορά καί αὐτοθυσία ἦλθε νά μᾶς διδάξει ὁ Χριστός. Αὐτό τό πνεῦμα ἔχει ἀνάγκη ἡ ἐποχή μας, ἀδελφοί, ἡ ζωή μας καί ἡ καθημερινότητα μας, ἄν θέλουμε νά ζήσουμε τό νόημα τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας, πού σέ λίγες μέρες ἔρχονται.