Κυριακή 04/02/24
Ματθαίου κβ’ 35-46
Μελετώντας κανείς προσεκτικά τα Ιερά Ευαγγέλια και ιδιαίτερα εκείνα τα κεφάλαια που
αναφέρονται στην δημόσια δράση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θα διαπιστώσει ότι τον
Κύριο μας το ακολουθούσαν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων. Μία από αυτές ήταν και η
ομάδα εκείνη, η οποία αποτελούνταν από ανθρώπους που ανήκαν σε υψηλό κοινωνικό και
θρησκευτικό επίπεδο. Ήταν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι δεν ακολουθούσαν τον Ιησού από
ιερό ζήλο ή από επιθυμία να μάθουν και να σωθούν από Αυτόν αλλά αντιθέτως πίστευαν
στον εαυτό τους και την μόρφωση τους και ήθελαν να παγιδεύσουν τον Κύριο και να τον
ταπεινώσουν απέναντι στις Γραφές και τον νόμο.
Ο Κύριος μας όμως συνδιαλέγεται μαζί τους και τους δίνει αποστομωτικές απαντήσεις
που τους κάνουν ακόμα πιο εχθρικούς απέναντι του. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο
νομικός της Ευαγγελικής περικοπής, ο οποίος γνώριζε καλά τις Γραφές και τις μελετούσε
χωρίς να μπορεί όμως να διακρίνει την στείρα τήρηση του νόμου από τον ερχομό και την
ύπαρξη του Μεσσία ο οποίος θα έσωζε το ανθρώπινο γένος. Στην ερώτηση του νομικού πρός
τον Ιησού για το ποιά είναι η μεγαλύτερη εντολή, ο Κύριος απαντά λέγοντας ότι η αγάπη
πρός τον Θεό και τον πλησίον είναι οι σπουδαιότερες εντολές.
Βεβαίως ο Κύριος γνωρίζει ότι για την ομάδα των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων η
αγάπη πρός τον Θεό σήμαινε την ευσέβεια πρός τον Θεό και την τήρηση των εντολών του.
Ας δούμε όμως την σημασία της για όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε μαθητές του
Κυρίου.
Είναι γνωστή η εντολή που αναφέρεται σε αυτήν την υποχρέωση των πιστών. Την
επανέλαβε ο Κύριος μας στους μαθητές του. Την γνώριζε κι ο ερωτών νομικός. Την ξέρουμε
κι εμείς: «Νά ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου μέ ὅλην τήν καρδίαν σου καί μέ ὅλη τήν ψυχή
σου καί μέ ὅλη τήν δύναμη σου καί μέ ὅλη τήν διάνοιά σου». Αυτή λοιπόν είναι η
πρωταρχική και ουσιαστική υποχρέωση μας : Να αγαπάμε τον Θεό μας. Τίθεται όμως το
ερώτημα : Με ποιό τρόπο δείχνουμε την αγάπη μας πρός τον Θεό; Την απάντηση θα την
λάβουμε από την Αγία Γραφή.
Λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Ἀγάπη πρός τόν Θεόν εἶναι νά τηροῦμε τίς ἐντολές » (Α΄
Ἰωάννου ε΄3). Αυτός επανέλαβε την εντολή που έδωσε ο ίδιος ο Κύριος μας ο οποίος είπε :
«Εάν ἀγαπᾶτε με τότε ἐφαρμόστε τίς ἐντολές μου» (Ἰωάνν. ιδ΄15). Νομίζω, ότι είναι τόσο
σαφές αυτό που ζητά ο Κύριος μας ώστε δεν χρειάζεται να πω τίποτε περισσότερο. Εκείνο
όμως το οποίο οφείλω να υπογραμμίσω είναι τούτο, ότι ο Κύριος ζητώντας από μας να
τηρήσουμε τις εντολές του δεν ζητεί κάτι ακατόρθωτο, κάτι δυσβάστακτο, ανώτερο των
δυνάμεων μας. Αντιθέτως μας διευκρίνησε ότι : «ὁ ζυγός μου εἶναι ἁπαλός καί τό φορτίο
μου εἶναι ἐλαφρύ» (Ματθ. ια΄ 29). Οι εντολές του Χριστού δεν είναι βαριές, δεν είναι
δύσκολες.
Αντίθετα μάλιστα η τήρηση των εντολών είναι ευεργετική και χαρίζει στον πιστό τιμή και
δόξα για τα κατορθώματά του. Η τήρηση των εντολών κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Ο
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει : «Τίποτε δεν δίνει φτερά και δεν κάνει ανάλαφρη την
ψυχή τόσο όσο η απόκτηση της δικαιοσύνης και της αρετής».
Αγάπη όμως προς τον Θεό είναι και η πίστη στον Ιησού Χριστό ότι είναι Θεός. Να
παραδεχόμαστε και να αναγνωρίζουμε τις ευεργεσίες του Θεού Πατέρα μας. Να τον
δοξάζουμε για την αγάπη του για μας και την δημιουργία του. Η πρός τον Θεόν αγάπη δεν
έχει όρια, γιατί απεριόριστα μας αγαπά κι ο Θεός. Μάλιστα ο Κύριος επεσήμανε ότι οποίος
αγαπά περισσότερο από τον ίδιο κάτι άλλο, πρόσωπο, πράγμα, ηδονή ή οτιδήποτε που δεν
μπορεί να το αποχωριστεί και να το θυσιάσει, αυτός δεν δικαιούται την αιώνια ζωή.
Είναι επίσης γνωστό, ότι ο Κύριος μας συνήψε στην προς τον Θεό αγάπη, την προς τον
συνάνθρωπο αγάπη με την εντολή : «Νά ἀγαπήσεις καί τόν πλησίον σου σαν τόν ἑαυτό σου».
Δεν αρκεί να αγαπήσουμε τον Θεό ακόμα και να θυσιαστούμε για Αυτόν για να εισέλθουμε
στην αιώνιο ζωή. Πρέπει απαραιτήτως να αγαπάμε μέχρι θυσίας και τον συνάνθρωπό μας.
Να έχουμε δηλαδή παρόμοια αγάπη μ’ αυτήν που έχει ο Θεός για μας, πού θυσιάσθηκε χάριν
ἡμῶν.
Αγάπη πρός τον πλησίον σημαίνει : Να αγαπάμε και να θυσιαζόμαστε για τους άλλους
ανθρώπους. Για το σύζυγο μας, για τα παιδιά μας, για τους συμπολίτες μας, για τους ξένους,
για όλους που μας αδικούν, για τους εχθρούς μας, προς όλους την ίδια πλούσια και
απεριόριστη αγάπη. Όταν αγαπάς συγχωρείς. Όταν αγαπάς θυσιάζεσαι. Όταν αγαπάς
ταπεινώνεσαι. Όταν αγαπάς κουράζεσαι. Όταν αγαπάς στερείσαι. Όταν αγαπάς υποχωρείς.
Όταν αγαπάς δεν θυμώνεις. Όταν αγαπάς δεν κλέβεις. Όταν αγαπάς σέβεσαι. Όταν αγαπάς
δεν αδικείς, δεν υβρίζεις, δεν κατηγορείς, δεν κατακρίνεις. Χαίρεσαι και λυπάσαι μαζί με τον
συνάνθρωπο σου. Όταν αγαπάς δεν αδιαφορείς για τον συνάνθρωπο σου σ’ όλες τις
ανάγκες. Όταν αγαπάς μοιράζεσαι τα αγαθά σου μαζί του. Δεν είναι τίποτε δικό σου. Μόνο
όσοι αποκτήσουν τέτοια αγάπη θα δικαιούνται να εισέλθουν στην αιώνιο ζωή.
Αδελφοί μου, αν δεν θεραπεύσουμε την ψυχή μας που έχει προσβληθεί από το δαιμονικό
εγωισμό δεν μπορούμε να αποκτήσουμε την τέλεια αυτή αγάπη προς τον Θεό και τον
συνάνθρωπο. Ας προσπαθήσουμε όλοι να αγαπήσουμε τον Θεό έτσι όπως η Αγία Γραφή μας
λέγει. Να αγαπήσουμε τον Δημιουργό μας και Σωτήρα μας και έτσι θα γλυκαθεί η ψυχή μας
και θα αγαπήσουμε και τον πλησίον μας ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού. Ας βασιλέψει η
αγάπη στις καρδιές μας και να είστε σίγουροι ότι ο Θεός θα είναι μαζί μας, γιατί «ὁ Θεός
ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰωάννου δ΄ 16).
Αμήν.
