Κυριακή του Θωμά 27Απριλίου 2025
«Εἰρήνη ὑμῖν!»
Αδελφοί μου Χριστός Ανέστη!
Ο Νικητήριος Ύμνος της Αναστάσεως αντηχεί στις καρδιές μας το μήνυμα της χαράς, της αισιοδοξίας, της ολοκληρωτικής σωτηρία μας. Για τους μαθητές του Κυρίου, το γεγονός της Αναστάσεως Του τούς δημιουργεί απορίες, αμφιβολίες και σε κάποιον από αυτούς… ακόμα και απιστία. Όλα αυτά φαντάζουν λογικά! Πριν λίγες ημέρες είδαν τον δάσκαλο τους ταπεινωμένο, σταυρωμένο, νεκρό, γυμνό. Και τώρα εμφανίζεται ενώπιον τους ένδοξος, Αναστημένος από τους νεκρούς, νικητής του θανάτου και με τα στίγματα του πάθους εμφανή.
Η ταραχή κυριαρχεί στις καρδιές και στις ψυχές τους! Δεν μπορούν να κατανοήσουν το της Αναστάσεως μέγα Μυστήριο. Μέγας αμφισβητίας, αλλά και μέγας Πιστός υπήρξε ανάμεσά τους ο Θωμάς, ο οποίος κατά Θεού συγκατάβαση απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Κυρίου. Πληροφορούμενος δε περί αυτής είπε πως «Αν δε δω στα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δε βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών και δε βάλω το χέρι μου στην πλευρά του, δε θα πιστέψω».
Έτσι οκτώ ημέρες μετά από το γεγονός της εμφάνισης του «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν.» Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τονίζει πως κάποιοι μαθητές προσκύνησαν τον Ιησού και κάποιοι δίστασαν. Η παρουσία του Κυρίου πρέπει να ήταν μέσα στο φώς της Αναστάσεως. Οι μαθητές που τον είδαν στο όρος Θαβώρ να λάμπει τον αναγνώρισαν και τον προσκύνησαν, ενώ οι άλλοι φοβούμενοι πως ήταν φάντασμα διστάζουν να πλησιάσουν. Όμως, ο καρδιογνώστης των ψυχών τούς απαλλάσσει αμέσως από τον φόβο λέγοντας «Εἰρήνη ὑμῖν».
Αυτή η ειρήνη πρέπει να κυριαρχεί και στην ζωή μας. Δεν είναι απρόσωπο ιδεολόγημα, αλλά πνευματική κατάσταση, η οποία συνδέεται άμεσα με τον αρχηγό της ειρήνης και χορηγό της, τον Χριστό.
Αν ανατρέξουμε στα κελεύσματα του διακόνου και του ιερέα σε κάθε Θεία Λειτουργία, βλέπουμε πως η θεία μυσταγωγία ξεκινά με την ειρήνη. «Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» ακούμε στα Ειρηνικά, αλλά δεν σταματά εκεί,
αφού και στην διάρκεια της αναίμακτης Μυσταγωγίας πολλές φορές ακούγεται το «Ειρήνη πάσι» από τα χείλη του ιερέα. Και τούτο, αδελφοί μου, διότι δεν νοείται και δεν μπορεί ο Χριστιανός να έρθει σε ζωντανή επαφή με τον Θεό αν δεν έχει πρώτα μέσα του ειρηνεύσει.
Σε αυτό το σημείο, όμως, θα πρέπει να αναφερθούμε και στον «πρωταγωνιστή» της σημερινής ημέρας, τον απόστολο Θωμά, τον λεγόμενο «δίδυμο», τον οποίο πολλοί τον χαρακτηρίζουν «άπιστο», ενώ άλλοι «δύσπιστο».
Ο Θωμάς, από την απάντηση που δίνει στον Κύριο την ώρα που Εκείνος τον καλεί να ψηλαφίσει τα σημάδια του πάθους και την πλευρά του, όχι μόνο δεν τολμά να αγγίξει το σώμα του Διδασκάλου του, αλλά Τον αποκαλεί και Κύριο και Θεό του. Αυτό δείχνει την ειρήνη της καρδιάς του και παραδίδει ως παρακαταθήκη μια σωτήριο ομολογία που και όλοι εμείς πρέπει να ακούσουμε και να μιμηθούμε.
Ο Θωμάς, αν και μαθητής και Απόστολος, δεν ψηλάφισε, δεν άγγιξε την ζωηφόρο πλευρά του Κυρίου μας, ενώ εμείς, οι απλοί, χοϊκοί και εν αμαρτίαις παντοίαις ζώντες άνθρωποι, σε κάθε Θεία Λειτουργία γευόμαστε το Αναστημένο Σώμα Του και γινόμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι με τον Κύριο και Λυτρωτή μας. Αυτό είναι και το μεγαλείο του μυστηρίου της Θείας Λειτουργίας.
Για να δεχτούμε, όμως, τον Κύριο της Δόξης πρέπει να έχουμε ειρήνη στην καρδιά μας και πάντα να αντηχεί στην ψυχή μας η κατακλείδα του ευαγγελικού αναγνώσματος «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες».
Αμήν.
Α.Ν.Γ
