1η Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιη΄ 35-43)
Καθώς πλησίαζε ο Ιησούς στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν δίπλα στο δρόμο και ζητιάνευε. Όταν επιτρέψουμε από πίστη να πλησιάσει στη ζωή μας ο Χριστός είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Άλλωστε τυφλοί είναι και όσοι δεν αποζητούν τη Χάρη του Θεού που θεραπεύει τα πάντα, ενώ υπάρχουν και τυφλοί σωματικά που έχουν την πίστη ζωντανή και βλέπουν καλά τα μεγαλεία του Θεού. Όταν άκουσε ο τυφλός τον θόρυβο του λαού που περνούσε, ρώτησε τι τάχα είναι αυτά που άκουγε. Η θεολογική αναζήτηση νοήματος ζωής σώζει, διότι όπου η Χάρη του Χριστού, εκεί μαζεύονται ασταμάτητα οι άνθρωποι, αφού η Αλήθεια έλκει σαν πνευματικός μαγνήτης.
Τον πληροφόρησαν ότι περνάει από εκεί ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Και φώναξε με μεγάλη φωνή και είπε: “Ιησού, απόγονε του Δαυΐδ, ελέησέ με”. Χρειάζεται να φωνάζουμε στον Κύριο με τόλμη, επιμονή και υπομονή, αλλά και ο τυφλός τον αναγνωρίζει ως Μεσσία που προέρχεται από τη γενιά του Δαβίδ, σύμφωνα με τις προφητείες.
Και αυτοί που προπορεύονταν τον επέπλητταν και του έλεγαν να σωπάσει, για να μην ενοχλεί τον διδάσκαλο. Πολλοί, πρέπει να πούμε εδώ, κλείνουν στους άλλους το δρόμο προς τη σωτηρία, αλλά οφείλουμε να τους ξεπερνάμε. Ο τυφλός όμως πολύ περισσότερο κραύγαζε: “Απόγονε του Δαυίδ, ελέησέ με”. Στάθηκε τότε ο Ιησούς και έδωσε εντολή να φέρουν τον τυφλό πλησίον του. Δεν εγκαταλείπει κανέναν ο Θεός που εκλιπαρεί για θείο έλεος. Όταν αυτός πλησίασε, τον ρώτησε λέγοντας: “τι θέλεις να σου κάνω;” Διότι η θεία βοήθεια παρέχεται μόνο αν το θελήσουν οι άνθρωποι και ποτέ χωρίς να συγκατατεθούν εσωτερικά και εξωτερικά.
Ο τυφλός τότε είπε: “Κύριε, θέλω να αποκτήσω και πάλι το φως των οφθαλμών μου”, αλλά, έτσι, και το πνευματικό φως της όρασης των θείων αληθειών. Και ο Ιησούς τού είπε: “Ανάβλεψε, η πίστη που έχεις σ’ εμένα, σε έσωσε από την τύφλωσή σου”. Η πίστη στον Ιησού ως Σαρκωθέντα Υιό του Θεού είναι η σωτηρία. Και αμέσως απέκτησε το φως των οφθαλμών του και γεμάτος χαρά ακολουθούσε τον Χριστό, δοξάζοντας τον Θεό. Θείο θαύμα είναι λοιπόν η παραμονή στο δρόμο του Θεού, όχι μόνο η εγκεφαλική αποδοχή Του, αλλά και οφείλουμε να δοξάζουμε το Θεό για όλα, καλά και άσχημα, διότι Εκείνος μόνο ξέρει το συμφέρον μας. Και όλος ο λαός, όταν είδε το θαύμα, έδωσε δόξα στο Θεό. Οι πραγματικά πιστοί δοξάζουν και ευχαριστούν το Θεό και για το καλό που συμβαίνει στους συνανθρώπους τους.
Πολλοί στο πέρασμα του χρόνου βρήκαν και βρίσκουν το πνευματικό φως στη ζωή τους με πίστη στον Χριστό και στην σωτηρία που παρέχει. Είναι όμως διδασκαλία του Κυρίου ότι υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, αλλά και διαστρέφουν επίτηδες την αλήθεια για να παρασύρουν και άλλους στην πλάνη. Προτιμούν να διασπείρουν ψέματα και κινούνται αρνητικά απέναντι στο Θεό. Ενοχλούνται από το φως και προτιμούν το σκοτάδι. Προσπαθούν μάλιστα να προσαρμόσουν την ιστορική αλήθεια προς την ιδεολογία τους, να απορρίψουν ορθολογιστικά ή να ανακαλύψουν δήθεν αντιφάσεις στα θαύματα του Χριστού, παρά να παραδεχθούν το θαύμα ότι προέρχεται εκ Θεού. Όσοι εν γνώσει τους, και αμετανοήτως βέβαια, παρασέρνουν τους άλλους στην πνευματική καταστροφή θα κληρονομήσουν το πυρ το άσβεστο και αιώνιο. Για εκείνους όμως που από άγνοια τα φαύλα πράττουν, δίνει ο Θεός πολλές ευκαιρίες, ανώδυνες και επώδυνες, μήπως και μετανοήσουν και σωθούν.
Γιατί όμως ορισμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την αλήθεια; Διότι πιστεύουν υπερβολικά στον εαυτό τους, στις απόψεις τους, στην αξία τους. Αυτό-ειδωλοποιούνται και αρνούνται τον πραγματικό Θεό. Ίσως κάποιοι μάλιστα να νομίζουν ότι πιστεύουν, αλλά η πίστη τους δεν είναι παρά προέκταση της ασφάλειάς τους στο υπερπέραν και όχι κάτι το αληθινό. Στερούνται φυσικά την ταπείνωση και την γνήσια μετάνοια, αφού νιώθουν ανώτεροι από τους άλλους. Θεωρούν ότι έχουν στο τσεπάκι τον Θεό, ζουν ψευδώς ως αυτόφωτοι, και αρνούνται το φως το αληθινό ‘το ερχόμενον εις τον κόσμον φωτίσαι πάντα άνθρωπον’. Ακόμη και αν περάσουν από τον ναό εν ώρα Λειτουργίας, δεν κατανοούν αμέσως μετά τη Θεία Κοινωνία τα λόγια των ψαλτών: «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες. Αύτη γαρ ημάς έσωσεν».
Ο Χριστός διδάσκει: «Εσείς να είστε το φως του κόσμου. Δεν μπορεί μια πόλη που είναι κτισμένη σε ένα βουνό να κρυφτεί. Όταν ανάβουν ένα λυχνάρι, δεν το σκεπάζουν για να μην φαίνεται, αλλά το τοποθετούν σε ένα λυχνοστάτη, και φωτίζει όλους στο σπίτι. Ας λάμψει το φως σας μπροστά στους ανθρώπους, ώστε οι άλλοι να βλέπουν τις καλές πράξεις σας και να δοξάζουν τον Πατέρα σας που είναι στους ουρανούς». Αυτά τα λόγια ενθαρρύνουν τους χριστιανούς να είναι φως στον κόσμο, αντανακλώντας το φως του Χριστού μέσα από τις πράξεις τους.
Ο γνωστός, τέλος, ψυχίατρος Γιούνγκ διέγνωσε ότι η πίστη είναι φάρμακο κατά του άγχους και οι άγιοι διδάσκουν ότι η βαθιά πίστη δίνει φτερά και ανυψώνει τον ευλαβή άνθρωπο. Ο Χριστός παρέχει το φως το αληθινό, που φωτίζει το πνευματικό και υπαρξιακό μας αδιέξοδο, προσφέρει έξοδο από τον ναρκισσισμό του σύγχρονου ανθρώπου και ψυχοσωματική ανάπαυση. Προϋπόθεση είναι να τον δεχθούμε ως Λυτρωτή, να επιτρέψουμε στη Χάρη Του να κατασκηνώσει μέσα μας και να ζούμε εν ταπεινώσει και μετανοία την καθημερινή μας ζωή. Αμήν.
Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου
