26 Ιανουαρίου 2025
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025
Η υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
(Λουκ. Β ΄22-44)
Σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Κυρίου μας, αγαπητοί μου αδελφοί , λαμβάνει χώρα το γεγονός της Υπαπαντής Του, στο ναό του Σολομώντα από το γέροντα και σοφό ιερέα Συμεών.
Ο Ιωσήφ και η Μαρία, συνεπείς στον ιουδαϊκό νόμο, οδηγούν το βρέφος Ιησού στο ναό μαζί με τις δωρεές τους για να εκπληρώσουν τα διατεταγμένα του νόμου, διότι «κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί πρέπει να θεωρείται αφιερωμένο στο Θεό», λέει ὁ νόμος.
Είναι η ευλογία πού δίνει ο Θεός στη γυναίκα να φέρει μιαν άλλη ζωή στον κόσμο και η γυναίκα αντιπροσφέρει κατά το ανθρώπινο, ευχαριστεί και ζητά ανανέωση της ευλογίας γι’ αυτήν και το παιδί της.
Στην περίπτωση όμως του Κυρίου μας έχουμε για άλλη μία φορά, τη συγκατάβαση του Θεού που έγινε άνθρωπος. Διότι όχι μόνο καταδέχτηκε ο Θεός να λάβει «δούλου μορφήν », κυοφορούμενος και τικτόμενος σαν απλός άνθρωπος, αλλά υπακούει και στον νόμο που υπακούουν και οι άλλοι άνθρωποι, γι’ αυτό δέχεται την περιτομή την όγδοη ημέρα, και οδηγείται στο ναό την τεσσαρακοστή.
Στο ευαγγέλιο που ακούσαμε, και πού περιγράφει ὁ ευαγγελιστής Λουκάς με πολύ παραστατικό τρόπο το γεγονός της Υπαπαντής, κεντρική θέση κατέχει και ὁ γέροντας ιερέας Συμεών ο οποίος υποδέχθηκε τον Ιωσήφ και τη Μαρία και πήρε στην αγκαλιά του το μικρό Ιησού. Ο Συμεών όλα αυτά τα χρόνια της ιεροσύνης του, παρακαλούσε το Θεό να τον αξιώσει να κρατήσει στα χέρια του το Σωτήρα του κόσμου. Γι’ αυτό όταν παρέλαβε τον Ιησού στην αγκαλιά του είπε : «Τώρα Κύριε μπορείς να αφήσεις το δούλο Σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το Σωτήρα πού ετοίμασες για όλους τούς λαούς, φως πού θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό του, τον Ισραήλ». Ὁ Θεός λοιπόν όχι μόνο άκουσε την προσευχή του δίκαιου Συμεών, αλλά και του έδωσε το χάρισμα της προφητείας λέγοντας ότι ο Ιησούς θα είναι «εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον». Οι αρνητές Του δηλαδή θα καταστραφούν, ενώ αυτοί που θα Τον πιστέψουν θα σωθούν. Προετοίμασε ακόμα και τη Μάνα – Παναγία για τον πόνο της σταυρώσεως του Υιού της: «΄Οσο για σένα ο πόνος για το παιδί σου θα διαπεράσει την καρδιά σου σάν δίκοπο μαχαίρι».
Η πραγματική ημέρα και γιορτή της μητέρας είναι αυτή της Υπαπαντής διότι φανερώνεται με τον πιο παραστατικό τρόπο η ευλογία του Θεού στη γυναίκα – μητέρα.
Εμείς, αδελφοί μου, ας μην περιμένουμε να γεράσουμε, για να πούμε «Νύν απολύεις». Η ευκαιρία να πάρουμε στα χέρια μας τον Χριστό, μας δίνεται σήμερα. Τώρα! Η Υπαπαντή Του είναι μία γιορτή του σήμερα, του κάθε σήμερα· Ο Χριστός είναι εδώ, μέσα στο Ναό Του! προσφέρεται καθημερινά στους Ναούς ως «προσφέρων και προσφερόμενος», σαραντίζει καθημερινά μέσα στις Εκκλησιές μας ως βρέφος, έτοιμος για θυσία, Τον βαστάζουν καθημερινά οι πρεσβύτεροι στη θεία λειτουργία, προτείνοντας «Τα Άγια τοις αγίοις». Καθημερινά κι εμείς οι πιστοί μπορούμε και πρέπει να τον κοινωνούμε, για να αισθανόμαστε ανυπέρβλητα μεγαλύτερη χαρά από αυτήν του Συμεών και της Άννης και να λέμε με αγαλλίαση ψυχής «Νυν απολύεις τον δούλον Σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα Σου εν ειρήνῃ, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριον Σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού Σου Ισραήλ». Αμήν.
ΛΟΥΚΑ ΤΣΟΥΚΟΥ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΕΡΜΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΣΥΡΟΥ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
